KARTA ZGŁOSZENIA UCZNIA NA ŚWIETLICĘ
Pomiędzy prężnie działającymi nauczycielami i uczniami , pomiędzy lekcjami, dzwonkami , przerwami , ocenami i codzienną nauką jesteśmy jeszcze My – Świetlica i nasza działalność.
Staramy się robić wiele, aby uczniowie spędzający niejednokrotnie długie godziny w świetlicy ciekawie spędzali czas i chętnie do nas wracali 🙂
Głównym celem świetlicy szkolnej jest zapewnienie opieki dzieciom rodziców pracujących oraz dzieciom oczekujących na dodatkowe zajęcia, a także:
- zagospodarowanie uczniom wolnego czasu
- wyrabianie nawyków samodzielnej pracy umysłowej
- kształtowanie do prawidłowego współdziałania w grupie
- ćwiczenie umiejętności rozwiązywania konfliktów bez przemocy
- wdrażanie nawyków do utrzymywania porządku
- nauka samodzielnego podejmowania decyzji
organizowanie rozrywki indywidualnej i zbiorowej
Dzieci rozwijają zainteresowania uczestnicząc w:
- zajęciach plastycznych
- zajęciach o tematyce przyrodniczej (wycieczki)
- zajęciach integracyjnych
- grach i zabawach świetlicowych: gry planszowe, kalambury, gry umysłowe.
- zajęciach sportowych: gry i zabawy na sali gimnastycznej oraz świeżym powietrzu.
- zajęciach gastronomicznych w pracowni kulinarnej
Ponadto dzieci wykonują dekoracje jesienne, stroiki na święta, kwiaty z krepiny.
Organizujemy pokazy baniek mydlanych, wykonywanie zwierzątek z balonów, malowanie twarzy i wiele innych atrakcji.
Od tego roku regularnie celebrujemy również wiele świąt nietypowych według kalendarza, który samodzielnie co miesiąc przygotowywany jest przez uczniów wraz z wychowawcami świetlicy. Święta są żartobliwe na wesoło m.in. Dzień Kota, Dzień Tosta, Guzika, Popcornu , Pluszowego Misia, Małpy, Myszki Miki, Dzień sprzątania biurka i inne, jak i te całkiem poważne i bardzo istotnie społecznie m.in. Dzień Pomocy osobom potrzebującym , Dzień alfabetu dla niewidomych, Dzień Języka Ojczystego, Dzień Wolontariusza i wiele innych.
Zabawy integracyjne.
1.Kto tak jak ja?
Przebieg ćwiczenia: Tworzymy krąg z krzeseł. Jedna osoba nie ma krzesła i staje na środku. Wypowiada zdanie rozpoczynające się od „Kto tak jak ja..”, a na jego zakończenie podaje jakąś cechę, np. „lubi jeść pizzę”. Wszystkie osoby także posiadające tę cechę muszą zmienić swoje miejsce. Należy to zrobić dość szybko, bo krzeseł jest o 1 mniej niż uczestników zabawy. Warto umówić się z uczniami, aby wymieniane cechy nie były widoczne na pierwszy rzut oka i nie dotyczyły wyglądu. W tym ćwiczeniu szczególnie należy zadbać o bezpieczeństwo uczniów i realizować je w odpowiedniej odległości od ostrych krawędzi czy innych zagrażających elementów.
Niech wstanie ten, kto….
Dzieci siedzą w kole na krzesłach. Jedna osoba stoi w środku koła rozpoczynając zabawę (nie ma swojego krzesła) mówiąc „Niech wstanie ten, kto… (lubi banany, był w Londynie, potrafi jeździć rowerem…)” Osoby, których to dotyczy i np. lubią banany muszą zmienić miejsce siadając na innym krześle. Nie wolno siadać na krześle bezpośrednio sąsiadującym ze swoim po lewej lub prawej stronie. Kiedy część osób szuka nowych miejsc osoba mówiąca zdanie szuka dla siebie miejsca. W ten sposób ktoś inny pozostanie bez krzesła i rozpocznie kolejną rundę.
Uwaga: W tej zabawie należy ustalić zasady z klasą na temat tego, czego mówić nie wolno. Kiedy pojawi się niewłaściwe zdanie (np. Niech wstanie ten, kto nie lubi Maćka) należy natychmiast zareagować.
- Dwie prawdy, jedno kłamstwo
Przebieg ćwiczenia: Prosimy, aby uczniowie zapisali na kartce 3 informacje o sobie. Mają być to dwie prawdy i jedno kłamstwo (w dowolnej kolejności) i podpisali swoje kartki. Wszystkie kartki wrzucamy do czapki albo worka, losujemy kartki i głośno odczytujemy. Zadaniem grupy jest odgadnąć, które zdania są prawdziwe, a co jest kłamstwem.
3.Cebula
Przebieg ćwiczenia: Dzielimy uczestników na dwie równe grupy. Prosimy, aby stworzyli dwa okręgi (wewnętrzny i zewnętrzny) i ustawili się tak, aby każdy miał parę. Uczestnicy stoją w nich twarzami do siebie. Zadaniem stworzonej pary jest porozmawianie na podany przez prowadzącego temat. Uczestnicy mają do dyspozycji minutę, następnie pada sygnał, że należy przerwać rozmowy i zmienić pozycję. Zmiana pozycji następuje w bardzo określony sposób. Podajemy instrukcję, że jeden z kręgów (wewnętrzny albo zewnętrzny) przesuwa się o jedno lub kilka miejsc zgodnie z ruchem wskazówek zegara i podajemy nowy temat rozmowy. Zabawa dobrze się sprawdza, jeśli liczba zmian nie jest większa niż 5–6.
Przykładowe tematy do rozmowy (można je zmieniać i dostosowywać do wieku i sytuacji swoich uczniów):
Co lubisz robić w wolnym czasie?
Jakie jest Twoje ulubione danie?
Jak się czułeś dzisiaj rano?
Co robiłam(-em) w czasie wakacji?
Jaki był najpiękniejszy widok, jaki widziałam(-em)?
Gdybyś miał spędzić wymarzony dzień, to jak by wyglądał?
Na sam koniec jeszcze jedna wskazówka. Warto poświęcić kilka minut po zakończeniu zabawy, na omówienie w grupie. Zapytajcie uczniów jak się czuli podczas wykonywania zadania, co zauważyli, czy chcieliby dorzucić coś od siebie. Dzięki temu będziecie mogli sprawdzić w jakim nastroju i z jakimi myślami Wasi uczniowie kończą zabawę.
- Od A do Z
Grupa stoi w kole i ustawia się według jakiejś zasady np.:
alfabetycznie – imiona – na początku koła będzie stała Ania a na końcu Zbyszek
alfabetycznie – ulice
czasem dotarcia do szkoły – od najkrótszego do najdłuższego
miesiącem urodzenia – na początki styczeń aż do grudnia
Uwaga: Trzeba uważać na to, co może zawstydzić dzieci i nie ustawiać się ani wzrostem, ani wagą, ani rozmiarem buta. Zwłaszcza w okresie dojrzewania mogą to być tematy drażliwe.
- Czarodziejska kostka
Grupa siedzi w kole.
Każda osoba, która rzuci kostką musi podać tyle informacji o sobie, ile wypadnie oczek.
W innej wersji uczestnik zabawy może np. podawać tyle swoich umiejętności, ile wypadnie oczek. Wszystko zależy od tego, jaki cel chcemy osiągnąć.
Uwaga: To dobra zabawa integracyjna, kiedy klasa się już trochę poznała i ma ochotę odkryć się przed innymi na forum. Nie róbmy jej jako pierwszej spośród gier i zabaw na integrację.
- Imię z ruchem
Przebieg ćwiczenia: Uczestnicy stoją w kręgu. Osoba rozpoczynająca zabawę robi krok naprzód, mówi swoje imię, wykonując przy tym jakiś ruch (np. drapie się za uchem, klaszcze, podskakuje itp.) i wraca na swoje miejsce. Następnie cała grupa robi krok do przodu, powtarza imię i gest osoby, która go przed chwilą wykonała. wariant: Każdy kolejny gracz powtarza imię i ruch poprzednika, dodając swoje imię i nowy ruch. Zabawa toczy się dookoła kręgu. Ostatnia osoba w kręgu ma najtrudniejsze zadanie, ponieważ kończy zabawę, powtarzając imiona i charakterystyczne ruchy wszystkich osób.
7.Linia
Przebieg ćwiczenia: Kładziemy sznurek na podłodze w linii prostej. Wszyscy uczestnicy stają na sznurku w zupełnie przypadkowej kolejności. Zadanie polega na ustawieniu się na sznurku w kolejności alfabetycznej imion (uwzględniając także kolejne litery, jeśli pierwsze są takie same). Nie wolno przy tym rozmawiać. W czasie zamiany miejsca uczestnicy zawsze, choćby jedną nogą, dotykają sznurka. Na końcu zabawy prosimy o głośne podanie swoich imion – w ten sposób sprawdzamy, czy wszyscy stoją prawidłowo. wariant: Można ustawiać uczestników na sznurku według dat urodzenia, według rozmiaru butów itp. Można też przeprowadzić tę grę, stawiając uczestników w kręgu na krzesłach – podczas ustawiania się w odpowiedniej kolejności nie wolno im z nich schodzić. Trzeba jednak pamiętać o możliwościach grupy i jej bezpieczeństwie
- Minuta
Przebieg ćwiczenia: Uczestnicy siadają w kole, zamykają oczy, siedzą w całkowitej ciszy. Prowadzący(-ca) mówi: „Start”. Osoby mają za zadanie odmierzyć w myślach jedną minutę i po jej upływie (w momencie, gdy mają wrażenie, że ta minuta właśnie minęła) wstać i dopiero wtedy otworzyć oczy. Prowadzący(-ca) zabawę cały czas spogląda na zegarek z sekundnikiem i odmierza w ciszy jedną minutę. Zabawę kończymy wtedy, gdy wszyscy uczestnicy już stoją. Prowadzący(-ca) nie przerywa gry po upływie prawdziwej minuty, bacznie obserwuje uczestników. Na zakończenie zabawy uczestnicy powinni usłyszeć od osoby prowadzącej słowo komentarza. Kiedy wstały pierwsze osoby? Po jakim czasie następne i ile upłynęło czasu do powstania ostatnich osób?
- Zip Zap
Przebieg ćwiczenia: Uczestnicy siedzą w kręgu na krzesłach. Krzeseł jest o jedno mniej niż uczestników. W środku stoi jedna osoba, chodzi po kręgu i chciałaby usiąść. Podchodzi do jednej z siedzących osób i mówi: „ZIP”. Wskazana osoba musi powiedzieć imię swojego sąsiada po prawej stronie. Kiedy osoba stojąca w środku, wskazując kogoś siedzącego, powie: „ZAP”, należy powiedzieć jak najszybciej imię osoby siedzącej po lewej stronie. Jeśli ktoś nie będzie pamiętał imienia swojego sąsiada lub będzie się ociągał z jego wypowiedzeniem, zamienia się miejscem z osobą stojącą w środku. Osoba stojąca w środku może powiedzieć również: „ZIP ZAP”. Wtedy miejscami zamieniają się wszyscy siedzący w kręgu, a osoba, która dotychczas stała, także stara się zająć miejsce siedzące.
- Ewolucja
Przebieg ćwiczenia: Uczestnicy znajdują się w pomieszczeniu. Na znak prowadzącego(-cej) wszyscy kucają i przycupnięci udają kury – gdakają, otrzepują się. Równocześnie dobierają się w pary, bawiąc się w „Papier, nożyczki, kamień”. Wygrywający wstępuje na wyższy poziom ewolucji i staje się psem. Zaczyna szczekać i poszukuje równocześnie partnera – też psa. Znów grają w „Papier, nożyczki, kamień”, a wygrywający wstępują na kolejne wyższe poziomy: prosięcia, ptaka i człowieka. Grę możemy zakończyć, gdy pierwszy uczestnik stanie się człowiekiem lub gdy wszyscy zostaną ludźmi. wariant: Możecie także obniżać o jeden poziom ewolucji tych graczy, którzy przegrają w „Papier, nożyczki, kamień”. Dodatkowo zachęcamy do samodzielnego ustalenia poziomów ewolucji. Sami zobaczycie, jaka to może być świetna zabawa!
- Jako tako
Przebieg ćwiczenia: Grupa siedzi w kręgu. Jedna osoba stoi w środku, wskazuje na dowolną osobę i pyta: „Jak się masz?”. Zapytana osoba ma trzy możliwości odpowiedzi: „Dobrze”, „Źle” „Jako tako”. Jeśli padnie odpowiedź „Jako tako” – nie dzieje się nic i osoba znajdująca się w środku wyszukuje kolejną osobę siedzącą w kręgu i zadaje jej pytanie „Jak się masz?”. Jeśli odpowie ona „Dobrze”, obaj sąsiedzi zapytanego zmieniają się miejscami. Osoba pytająca stara się w tym czasie zająć jedno z ich miejsc. Jeśli padnie odpowiedź „Źle”, miejsca zmieniają wszyscy gracze, a osoba, która nie znajdzie miejsca, zostaje w środku i kontynuuje grę.
- Oczko
Przebieg ćwiczenia: Grupa tworzy dwa kręgi, tzn. w odległości około kroku za każdą osobą stoi druga osoba. Tylko jeden uczestnik pozostaje bez pary i stoi w środku kręgu sam. Ma on za zadanie zwabić innych do siebie. Może to zrobić np. mrugając okiem do osoby stojącej w wewnętrznym kole. Kiedy do kogoś mrugnie, osoba ta ma za zadanie jak najszybciej przybiec do mrugającego(-cej). Uczestnicy stojący z tyłu muszą próbować zatrzymać wabioną osobę. Uwaga! Osoby stojące w drugim, zewnętrznym kręgu nie mogą trzymać cały czas osób z wewnętrznego koła i powinny mieć ręce luźno spuszczone wzdłuż ciała. Po jakimś czasie można zrobić zamianę koła zewnętrznego i wewnętrznego.
- Podział na grupy
Przebieg ćwiczenia: Wszyscy spacerują spokojnie po pomieszczeniu, w którym odbywają się zajęcia. W pewnym momencie prowadzący(-ca) wypowiada jakąś liczbę. Uczestnicy muszą jak najszybciej stworzyć grupy, w których będzie taka sama liczba osób, jak liczba wypowiedziana wcześniej przez osobę prowadzącą. Np. kiedy padnie liczba „trzy”, należy stworzyć jak najszybciej trzyosobowe grupki. Jeśli w dalszej części zajęć zamierzamy pracować w małych grupach, na koniec zabawy można powiedzieć liczbę, która określi liczbę osób w grupach, jakie przewidujemy do dalszej pracy i w ten sposób przejść płynnie do prowadzenia zajęć.
- Precyzja opisu
Przebieg ćwiczenia: Rozdajemy wszystkim uczestnikom białe kartki A4. Uczestnicy siadają w kole, zamykają oczy, siedzą w całkowitej ciszy, słuchając poleceń prowadzącego(-cej) zabawę. Prowadzący(-ca) podaje komunikaty, możliwie jednoznacznie określające sposób składania i odrywania kawałków kartki. Uczestnikom gry nie wolno zadawać żadnych pytań. Mają wykonywać czynności tak, jak ich zdaniem zaleca im osoba prowadząca. Czynność składania kartek i odrywania rogów podajemy kilkakrotnie. Na zakończenie zabawy prosimy wszystkich o otwarcie oczu i rozłożenie kartek. W zależności od precyzji podawanych opisów czynności uzyskamy bardziej lub mniej podobne wydzieranki. Różnice wyglądu kartek uzmysławiają nam odmienne pojmowanie pozornie jednoznacznych werbalnych komunikatów.
- Skojarzenia
Przebieg ćwiczenia: Grupa tworzy krąg. Uczestnicy rzucają sobie wzajemnie piłkę. Każdy podaje skojarzenie do poprzedniego słowa wypowiedzianego przez osobę, od której otrzymał piłeczkę.
wariant: Można podawać wyrazy rozpoczynające się na ostatnią literę poprzedniego słowa, podanego przez osobę, która rzuciła do nas piłeczkę.
wskazówka: Można tę grę wykorzystać do skojarzeń związanych z konkretnym zagadnieniem, które chcecie poruszyć podczas zajęć. Otrzymacie wówczas zbiór skojarzeń, które mogą stworzyć definicję danego zagadnienia.
- Węzeł
Przebieg ćwiczenia: Grupa formuje krąg. Uczestnicy zamykają oczy, wyciągają ręce przed siebie i powoli zbliżają się do środka kręgu, próbując swoją dłonią odnaleźć inne dłonie. Uczestnicy łapią się za ręce, przy czym jedną ręką można złapać tylko jedną rękę innej osoby. Tym samym, każdy uczestnik ma trzymać dwie ręce różnych uczestników. Uwaga! Bardzo ważne jest to, aby łapać dłonie z różnych stron, tak by nie utworzyć par. Prowadzący(-ca) może pomóc znaleźć się rękom, które poszukują jeszcze innych, wolnych dłoni do złapania. Kiedy już każdy uczestnik trzyma dłonie dwóch partnerów, na sygnał osoby prowadzącej wszyscy otwierają oczy i – nie puszczając rąk – starają się rozplątać powstały węzeł. Zadanie jest wykonane, kiedy wszyscy stoją znowu razem w kręgu.
Warto pamiętać:
Zadbaj o bezpieczeństwo uczestników podczas gry.
Zwróć uwagę, czy wszyscy w grupie będą mogli wziąć udział w grze (np. ze względu na stan zdrowia).
Szczególną uwagę zwracaj na wprowadzanie gier, które będą wymagały bliskiego kontaktu fizycznego.